Przy otwartym oknie w maju...

Chociaż wiem, co to jest miłość, to nie wiem dokładnie, co znaczy „być zakochanym”.
Przy pierwszym razie nie wie się, tak przypuszczam, co to naprawdę znaczy, ale musi się to czuć. Jak pan myśli? Musi, prawda?

Szczególnie w maju, gdy świat zaczyna się – po raz kolejny – nową nadzieją, od nowa.

Czuję to. Czuję to całym sobą. Inaczej nie byłbym aż tak szczęśliwy i jednocześnie nie cierpiałbym aż tak bardzo. Myślę, że miłość ma tylko wtedy znaczenie, gdy cierpi się dla niej.
Miłości, te bez cierpienia, zapomina się jak wiersze, które kiedyś, przez krótki czas, zachwycały, ale dzisiaj… dzisiaj nie pamięta się nawet ich tytułów. Prawdziwe szczęście osiąga się jedynie przez cierpienie. Bo widzi pan, ja akurat nie muszę o tym nigdzie czytać. Ja to po prostu wiem. Budzę się rano i myślę o jej przebudzeniu. Pamiętam dokładnie wygląd jej twarzy w tym momencie, gdy powieki opadają na jej oczy. Ona często mówi do mnie z opuszczonymi powiekami.

Obserwowałem to.
Chociaż ona nie mogła tego zauważyć. Gdy zamykała oczy w mojej obecności, to mówiła innym głosem. Bardziej zmysłowym. I wydaje mi się, że mówiła wtedy ważniejsze rzeczy. I wtedy ja także miałem ochotę zamknąć oczy. Ale nie robiłem tego. Żal mi było tego czasu, w którym nie patrzyłbym na nią. Bo ja chcę patrzeć na nią przez cały dany mi czas. Dlatego chciałbym kiedyś obudzić się obok niej i móc patrzeć na jej twarz z zamkniętymi oczami, gdy nic nie mówi. I gdy tak śpi, i nie może mnie słyszeć, chciałbym nachylić się nad jej twarzą i opowiedzieć jej o tym moim „zakochaniu”. Tak jak teraz opowiadam to panu. Tyle że jej opowiedziałbym to prawdziwiej. Z uczuciem.
Pewnie szeptem.
Wie pan, że jej usta zamykają się w idealnym spotkaniu dwóch idealnych łuków? Górna szersza warga w samym środku jest delikatnie uniesiona, a dolna, ta bardziej napęczniała, dokładnie w tym samym miejscu jest nieznacznie uwypuklona? Gdy te wargi zamykają się w dotyku, to tworzą jak gdyby dwie poduszki z najbardziej dojrzałych malin, które chcą wytrysnąć sokiem po najmniejszym dotknięciu. Tworzą grzech. Wie pan, ile razy myślałem o jej ustach? Dlatego gdy budzę się rano i myślę o jej przebudzeniu, to także myślę o jej ustach. I wtedy podchodzę do okna, otwierając je na oścież. Ale zanim otworzę, kątem oka zauważam swoją dłoń, gdy dotyka klamki okna. I myślę o jej dłoniach. Jej palce są długie. Gdy splata swoje dłonie, to tylko na chwilę splatają się w uścisku. Potem prostują się, oddalają na sekundę od siebie, aby się potem zaraz dotknąć. Uwielbiam jej dłonie. Na serdecznym palcu lewej ma maleńką bliznę, tuż nad obrączką.

Najpierw chciałbym poznać historię tej blizny. A potem ją pocałować. I wtedy, przy tej myśli, otwieram gwałtownie okno, aby zimno z zewnątrz natychmiast wyrównało to gorąco we mnie. Czasami to zimno przychodzi z wiatrem, targając moje włosy. I wtedy myślę o jej włosach. Gdy jest blisko mnie, jej włosy są zawsze splecione w warkocz, odsłaniając nagość jej czoła.
Janusz L. Wiśniewski
Mężczyźni mają też swoją wrażliwość i potrafią kochać tylko gdzie Tacy są :)?

Drugim pisarzem i felietonistom moim ulubionym jest od lat Janusz Leon Wiśniewski.
Jego felietony są publikowane w miesięczniku Pani , ale można je również znależć w wydawanych internetowo miesięcznikach - Pani i Twój Styl - polecam serdecznie.
http://www.styl24.pl/kat.php/kid,91/title,Felietony/