Eyes on me

... Powiedziałam to na początku - Kiedy jesteśmy osobno - Musisz myśleć tylko o mnie Pokusy są dookoła nas - Martwię się że mogą Cię spotkać Dlatego ... lepiej trzymaj swój wzrok na mnie ... ... Nie ważne gdzie są Twoje myśli sprowadzę je ... So keep your eyes on me ...

W ramionach Anioła ...

Spędzasz swój czas czekając na jeszcze jedną szansę.
Na przełom co wszystko naprawi…
Zawsze znajdzie się jakiś powód
By poczuć się niewystarczająco dobrym.
Potrzebuję nieco zatracenia,
Wspaniałego uwolnienia…
Z moich żył sączy się wspomnienie,
Pozwala mi się oczyścić
I być lekką i może
Odnajdę w końcu trochę ukojenia tej nocy?

W ramionach Anioła ulecieć stąd
Z tego mrocznego, zimnego, hotelowego pokoju.
Twojej milczącej zadumy.
Jesteś w ramionach Anioła,
Być może odnajdziesz pocieszenie tam?

Tak bardzo zmęczyłeś się podążaniem uczciwą drogą.
Gdzie się nie rozejrzysz
Pełno jest szakali i złodziei czyhających za Twymi plecami
A i huragan wciąż pustoszy wszystko.
Zatem pozwalasz na tworzenie kłamstw,
Którymi wynagradzasz sobie to wszystko czego nie posiadasz.
I nie robi to żadnej różnicy -
Uciekasz po raz ostatni…
O ileż łatwiej uwierzyć w to rozkoszne wariactwo,
Ten wspaniały smutek, który zmusza mnie do padnięcia na kolana!

W ramionach Anioła ulecieć stąd....

Sarah.M - In The Arms of The Angel

Zrzucono ją w przepaść ale przeżyła ...

Ileż to spraw, myśli, przeżyć, rozterek przeżywamy nieustannie na nowo,
a i okazuje się że to co mnie spotyka ma ciągle podobny scenariusz
choć grają bardzo różni aktorzy.

A swojego czasu dostałam tyle cennych rad ...
Pamiętacie jak mówiłam że nie warto się oglądać za siebie?
- cóż za głupia jednak jest natura ludzka
ciekawość, wiara w to że przecież nic się nie stanie,
tylko zerknąć..
obejrzałam się by zrozumieć to co się wydarzyło.
no a czasem to zerknięcie powoduje...stratę czasu
Tak po prostu, stratę czasu jakże cennego w życiu.
Wciąż go nie doceniam i wciąż mi ucieka.
Obejrzałam się za siebie i - straciłam niemalże rok czasu - bo
czas cofnął się jak bumerang,
wróciło to co było i tak jak kiedyś się skończyło.
To takie bez sensu.
Czuję się jakbym podróż w czasie miała za sobą cofnęłam się rok czasu ale wróciłam
i zauważam że straciłam nie tylko rok ale znacznie więcej lat.
Rany jak gorzej jeszcze musi być by odnależć "światło w tunelu życia"

Nadzieja nie wystacza, jeśli brak nam możliwości.

Pomiędzy brzegami most - a pośrodku jego Ja...

...Czasem myślę że
Dostałam już wszystko
Zastanawiam się
Jak długi jest most
Pomiędzy brzegiem
Zbyt ciemnej nocy
A brzegiem
Zbyt jasnego dnia...

Czasem boję się

Że stracę to wszystko

Nie ukryję łez

Nim znajdę się znów

Pomiędzy brzegiem

Zbyt ciemnej nocy

A brzegiem zbyt jasnego dnia ...

Nadwrażliwość emocjonalna...

Dostrzegają znaki, gesty, słowa, na które przeciętny człowiek nie zwraca uwagi. Przeżywają stany wielkiego uniesienia albo absolutnej rozpaczy. I jak mało kto rozumieją świat.- myślałam kiedyś że to ja jestem dziwna że tak mam - dziś wiem jak to jest nazwane i że istnieje choć u niektórych jedynie.

Ci co żyją z nadwrażliwością bądź mają kogoś z swym otoczeniu zadają sobie często pytanie czy to wada czy zaleta? czy to dar czy przekleństwo? nie ma jednoznacznej odpowiedzi czasem jest z tym łatwiej ale ze swojego przykładu wieloletnich doświadczeń uznaję że jest znaaaaacznie trudniej niz innym w każdej sferze życia ja tą cechę wrzuciłam do worka ze słowem "zaklęta" i chyba dziś rozumiem pytanie które kiedyś zadałam zaklęta czy przeklęta (niektórzy skojarzą)- to w sumie przez tą nadwrażliwość. Bo wrażliwość jest dobra i pomaga i sie przydaje i pomaga nam stawać sie lepszmi lecz nadwrażliwość już niekoniecznie prześledziłam wiele artykułów na ten temat, czytałam fora internetowe i felietony - widzę że nie tylko ja zadaję sobie pytania: dlaczego ja i po co mi to, a pozbyć się tego nie da...

"...Marieta Żukowska, aktorka, słuchała ostatnio piosenek Kasi Nosowskiej. Gdy usłyszała słowa: „Nadwrażliwość to mój wróg, przerost duszy nad rozumem”, pomyślała, że jeszcze kilka lat temu całkowicie zgodziłaby się z tym zdaniem. Dziś już nie do końca. – Nadwrażliwość stała się moim przyjacielem. Bo dzięki niej jestem aktorką – mówi. – Przed naszym spotkaniem zastanawiałam się, czym tak naprawdę jest nadwrażliwość. Pomyślałam, że to wieczny dygot tutaj – pokazuje na serce. – Nie znam stanów pośrednich. Albo szaleję ze szczęścia, albo spadam na dno rozpaczy. Jakby mój świat składał się tylko z emocji..." - no ja mam identycznie.

Nadwrażliwość nie zawsze objawia się tak samo. – Czasem ukrywa się ją głęboko, jakby była największą słabością; - czasem im bardziej cierpię tym więcej się uśmiecham denerwuję się najdrobniejszymi błędami, każda porażka urasta do rangi dramatu. życia, które widziały moje ukryte emocje, wyczytały je z mych oczu - bo jednocześnie niewiele mogę ukryć , nie tylko ja umiem patrzec oczami duszy.
"... Wrażliwość często wynika z trudnego dzieciństwa. Maria Pakulnis przez lata niechętnie opowiadała o rodzinnym domu, gdzie nie było miłości, ciepła, poczucia bezpieczeństwa. Bolesne wspomnienia powracały często w snach. - ja ją rozumiem
Ośmioletnia Marysia wraca ze szkoły, w mieszkaniu jak zawsze pusto. Od sąsiadki dowiaduje się, że matkę zabrali do szpitala, a ojciec po prostu gdzieś sobie poszedł. – Gdy z dzieciństwa pamięta się głównie strach i lęk, trudno być człowiekiem poukładanym. - to fakt To w przyrodzie szukałam spokoju, uwielbiałam wsiąść na rower i pojechać do lasu. Kładłam się na łące w białych przylaszczkach, patrzyłam w niebo i marzyłam. .." i ja odkąd sięgnę pamięcią szukam swoich własnych zaklętych miejsc :)
Maria Pakulnis nieustannie analizuje swoją duszę i wie, że czasem jest ona ciemna, czasem jasna; że każdy bywa wspaniały i podły zarazem. – Siła nadwrażliwca polega na samoświadomości..."

"... Dla Anny Serafińskiej śpiewanie jest największym szczęściem. – Dzięki temu moja energia znajduje ujście. Gdyby nie muzyka, trafiłabym chyba do szpitala psychiatrycznego. Pomyśl, pracowałabym w biurze, codziennie przyjmowałabym interesantów. Musiałabym być miła, odpowiadać „tak”, „nie”. Gdzie znalazłabym miejsce na swoją neurotyczność?
Cztery lata temu życie Serafińskiej znalazło się w totalnej rozsypce. Powoli rozpadało się jej małżeństwo, a ona nie potrafiła powiedzieć sobie: „OK, nie wyszło”. - moje już się dawno rozpadło choć trwa i też nie potrafię sie z tym ot tak pogodzić.
Nie umiała przeżyć rozpaczy, pogodzić się ze stratą i iść dalej. - też nie umiem Uciekała przed sobą. Zajęcia w szkole, próby, wyjazdy, koncerty. Ciągle w biegu. Potem budziła się w środku nocy, nie mogła spać. Ale to był dla niej bardzo dobry czas zawodowo. Zdobyła główną nagrodę i nagrodę publiczności na Światowym Konkursie Wokalistów Jazzowych w Montreux. Po koncertach podchodzili do niej fani, gratulowali, mówili, że „kompletnie ich rozwaliła”. – Ja nie śpiewałam – wspomina dzisiaj. – Ja wykrzykiwałam swój ból.
Wtedy też nagrała płytę z piosenkami Agnieszki Osieckiej. Czy potrafiłaby wniknąć W duszę neurotycznej poetki, gdyby sama nie miała w sobie takich emocji?
Do nadwrażliwości artysty ostrożniej podchodzi Kazimierz Kaczor. – Trzeba umieć korzystać ze swojej emocjonalności, ale nie można się jej poddawać. Powinno się ją kontrolować. I nauczyć się żyć w stresie, bo tak naprawdę aktorstwo wymaga wielkiej odporności psychicznej. Każda rola jest wyzwaniem, ciągle jesteśmy krytykowani, oceniani. Ci, którzy ulegają swojej nadwrażliwości, przegrywają, wpadają w nałogi, depresje...

Nie napisali jak kontrolować nadwrażliwość, nie napisali że choć tak samo nazwana każdy z nas przeżywa ją podobnie ale nie tak samo, to tak jak każdy człowiek jest innny i ma swoją indywidualną osobowość tak samo z nadwrażliwością.. jedno jest pewne - nie ma złotego środka by nauczyć sie z nią żyć ale nie ma też opcji byśmy sie na zawsze jej pozbyli... Ci co ją mają są inni, są wyjątkowi a jednoczesnie im przynajmniej 5 razy trudniej iść tą samą drogą co ktoś z wrażliwością.

To nie przekleństwo - ale na pewno też nie dar. To przede wszystkim - samotność.

Wykorzystano w tekście fragm art z : http://www.styl24.pl/article.php/art_id,2190/title,Nadwrazliwi/place,1/#art-top